zaterdag, september 07, 2002
Vandaag in de Standaard: Backstage bij Armani: door de lens van Roger Hutchings.
Roger Hutchings is andere koek gewend dan mode: de rauwe realiteit van oorlog en honger, van doodgaan en hel. De fotograaf werkte in Sudan en Bangladesh, in Sri Lanka en wat ooit Joegoslavië heette. Zijn visie op de Koerden en hun strijd in Turkije liet hij zien in het boek Ataturk's children, en hoe hij aankeek tegen de horror in de Balkan vind je in het boek Bosnia . Zo anders is dit fotoboek over Armani. Anders en toch hetzelfde, al is dat niet meteen voor de hand liggend. Telkens gaat het om werelden waarin de passie hoog oplaait. En telkens is er ontzettend veel emotie mee gemoeid. Emotie, maar ook geld, en macht, al zal niemand in de mode dat zomaar beamen.
De foto's van Hutchings zijn zwart-wit, en dat komt hun documentaire waarde ten goede. Het zijn geen vluchtige snapshots, maar wel momentopnamen die haast niemand ooit in werkelijkheid te zien krijgt. Armani die zichtbaar piekert over de volgorde van de modellen. Armani die als een dirigent haast instructies geeft over hoe hij de modellen wil zien lopen (gracieus, maar gewoon rechtdoor lopen en vooral niet te veel lachen). Armani die een assistente met de handen smeekt om een jurk in de taille extra aan te passen. We zien modellen en details van de dingen die ze aan hebben. Beelden van de voorbereiding, bij de kapper, de maquilleuses, tijdens de fittings. En ten slotte: flitsen van het defilé, dat haast in een droom voorbijwaait.
Armani wikt en weegt. En kijkt. Net als een fotograaf, overigens.
Roger Hutchings is andere koek gewend dan mode: de rauwe realiteit van oorlog en honger, van doodgaan en hel. De fotograaf werkte in Sudan en Bangladesh, in Sri Lanka en wat ooit Joegoslavië heette. Zijn visie op de Koerden en hun strijd in Turkije liet hij zien in het boek Ataturk's children, en hoe hij aankeek tegen de horror in de Balkan vind je in het boek Bosnia . Zo anders is dit fotoboek over Armani. Anders en toch hetzelfde, al is dat niet meteen voor de hand liggend. Telkens gaat het om werelden waarin de passie hoog oplaait. En telkens is er ontzettend veel emotie mee gemoeid. Emotie, maar ook geld, en macht, al zal niemand in de mode dat zomaar beamen.
De foto's van Hutchings zijn zwart-wit, en dat komt hun documentaire waarde ten goede. Het zijn geen vluchtige snapshots, maar wel momentopnamen die haast niemand ooit in werkelijkheid te zien krijgt. Armani die zichtbaar piekert over de volgorde van de modellen. Armani die als een dirigent haast instructies geeft over hoe hij de modellen wil zien lopen (gracieus, maar gewoon rechtdoor lopen en vooral niet te veel lachen). Armani die een assistente met de handen smeekt om een jurk in de taille extra aan te passen. We zien modellen en details van de dingen die ze aan hebben. Beelden van de voorbereiding, bij de kapper, de maquilleuses, tijdens de fittings. En ten slotte: flitsen van het defilé, dat haast in een droom voorbijwaait.
Armani wikt en weegt. En kijkt. Net als een fotograaf, overigens.
# posted by Jan-Edward : 11:32
|
|